Onze favorieten
Beroepslezen
De leesclub van…
Pubers en poëzie
Grepen uit de geschiedenis
Jonge lezers
Braaf in de boekhandel
Inschrijven nieuwsbrief
Maud Kruizinga, jurist
Laatste boek: De bundel Ik rende met mijn oma door de mist van Bert van der Kruk, waarin bekende en onbekende Nederlanders vertellen wat hun lievelingsgedicht voor hen betekent. Ik was getroffen door het gedicht Hetzelfde (‘we gaan snel voorbij maar iets binnenin blijft hetzelfde’) van Eva Gerlach, en dan vooral de zin waaraan de bundel zijn naam ontleent. Het herinnerde mij aan die keer dat ik met mijn oudste kleindochter door de stad wandelde. Zij merkte dat ik in verwarring raakte, gaf mij een arm en zei ‘Als we samen lopen gaat het goed, oma.’
Houdt van: De held uit het adembenemende prentenboek De fantastische vliegende boeken van Marius Mindermeer van William Joyce is net als ik dol op boeken. Maar dan steekt er een wind op die net zo lang blaast tot alles wat Marius kent verwaaid is. Hij mist het lezen vreselijk, maar komt er gelukkig achter dat prentenboeken hem geen moeite kosten. Toen ik dit boek ontdekte, wist ik nog niet dat ik een vorm van dementie zou krijgen; nu we een paar jaar verder zijn, lukt het me niet meer om een roman te lezen. Dat vond ik angstaanjagend in het begin, maar het verhaal van Marius bracht me op het spoor van de graphic novel. Een hele verzameling heb ik inmiddels. Het is een geruststellend idee dat ik veel van de boeken waar ik van hield nog lang als beeldroman zal kunnen herbeleven. Barbara Stok roept met haar rustige afbeeldingen en heldere kleuren in Vincent mooie herinneringen aan de brieven en het werk van Van Gogh bij me op. En Fabien Grolleau en Jeremie Royer lieten me in Darwin. De reis met de HMS Beagle voelen hoe kwetsbaar en naïef Darwin eigenlijk was – beter dan welke vuistdikke biografie dat ooit zou kunnen.
Favoriete leesplek: Op de bank in de woonkamer met uitzicht op de tuin. Geregeld sta ik dan op om ergens in huis een boek te gaan halen dat ik graag wil bekijken – de badkamer is bij ons de enige plek waar geen boeken staan.
Interview en foto: Jacinthe Sykora