Rob van Essen, Miniapolis

Wildervanck en Scherpenzeel, ambtenaren op een bijkantoor, ieder in zijn eigen hok, en de werkloze Jonathan, op zoek naar zijn (overleden) moeder die hij nooit gekend heeft. In slechts enkele pagina’s tekent Van Essen de levens van deze drie mannen; eenzame figuren, in de steek gelaten door geliefden en zonder toekomstperspectief. Het leven is een puzzel, het doel is je huid redden, weten ze. Dan stapt Wildervanck op de fiets en volgt Scherpenzeel hem, eerst in het geheim, later samen op de tandem. Jonathan vindt zijn moeder en gaat met haar op zoek naar het huis waar hij is geboren.

Deze droge opsomming van gebeurtenissen doet geen recht aan het boek. De stijl is licht absurdistisch, je waant je in een sprookje of in een detectiveroman, bij vlagen schieten de tranen in je ogen van ontroering of grinnik je om de beelden die voorgeschoteld worden. Kortom, dit is literatuur.