Patrick Modiano, Kleedkamer in kindertijd

Al in de eerste zinnen van dit boek weet je dat je een echte Modiano in handen hebt; onmiddellijk tekent zich een sfeer van eenzaamheid en melancholie af.

Een man beschrijft zijn leven door een genadeloze bril. Hij leeft in ballingschap, alleen in een flatje. Hij schrijft mechanisch elke dag een deel van een eindeloos radiofeuilleton dat beluisterd wordt door een internationale gemeenschap van eveneens ontheemden. Dan ontmoet hij een jonge vrouw die hem herinnert aan zijn jeugd. Zij speelt met hem, trekt aan en stoot af, gebruikt hem zoals zijn moeder dat vroeger deed.

Een boek om somber van te worden? Nee, een parel waarmee je stil in een hoekje kunt zitten genieten van de schoonheid van taal en sfeer.