Orhan Pamuk, De nachten van de pest

‘De romankunst stoelt op het vermogen om de verhalen die we zelf hebben meegemaakt te beschrijven als ware het die van anderen, en de verhalen van anderen als hadden wij die meegemaakt.’ 

Zo biedt de Turkse schrijver Orhan Pamuk, bij monde van zijn verteller, al in het begin van deze roman zijn geloofsbrieven aan.

Op een eiland voor de kust van Turkije breekt de pest uit. Sultan Abdülhamit stuurt quarantaine-specialisten om de epidemie in te dammen. Op het eiland aangekomen treffen die een besluiteloze gouverneur, die zich laat manipuleren door de diverse bevolkingsgroepen. Wat volgt lijkt tegenwoordig wel orde van de dag. De ene machthebber na de andere roept zichzelf uit tot redder van de natie en faalt vervolgens. In soms hilarische beschrijvingen laat Pamuk ons zien hoe de politiek door roddels en complottheorieën wordt beïnvloed. Maar naast het politieke gekonkel wordt ook het klassieke thema van de mens beschreven: ‘het hartzeer van de eenzame, nietige mens, door zijn vader vergeten en door de hogere kringen te weinig bemind.’ Angst om niet gezien en gehoord te worden, drijft mensen tot irreële wanhoopsdaden. 

Orhan Pamuk heeft met zijn Nachten van de pest opnieuw bewezen de Nobelprijs voor de literatuur verdiend te hebben. De vertalers kregen dit jaar de Martinus Nijhoffprijs. Machthebbers, dit verhaal gaat over u.