Lisa Weeda, Aleksandra

Toen Lisa Weeda haar debuutroman Aleksandra schreef, moest de oorlog in Oekraïne nog uitbreken. Maar met de kennis van nu lees je het met een andere blik. Aleksandra gaat over haar eigen familie, Weeda vertelt over vijf generaties in de Donbas.

Lisa, het alter ego van de schrijfster, heeft van haar oma Aleksandra opdracht gekregen om een geborduurde doek naar het graf te brengen van haar in de oorlog omgekomen neef en belandt in het ‘Paleis van de verloren Don Kozak’. Daar leidt overgrootvader Nikolaj haar rond door de met bloed doordrenkte geschiedenis van de Donbas en van haar familie. Het vruchtbare land van de Oekraïne wordt door het Sovjetleger, de nazi’s en daarna opnieuw door de Russen bezet. Gezinnen worden uiteengetrokken en tegen elkaar opgezet, meisjes als ‘Ostarbeiterin’ naar Duitsland weggevoerd.

Het grijpt je als lezer naar de keel: dit is wat oorlog met mensen doet.