Javier Zamora, Solito

Bootmigranten omgekomen op zee. Aan zo’n gruwelijk bericht raken we steeds meer gewend ‒ tot je Solito hebt gelezen. Dit waargebeurde verhaal is het gedetailleerde verslag van de reis van een negenjarig Salvadoraans jongetje naar zijn ouders, die al eerder naar El VS zijn gevlucht. Een tocht van 5000 kilometer met een smokkelaar en een groep mensen die hij niet kent. Solito is geen politiek statement, geen zielige queeste, maar een ontroerend, puur en oprecht verhaal van een gewoon jongetje in ongewone omstandigheden.

De ontwikkeling die hij in korte tijd doormaakt is hartverwarmend én hartverscheurend: dingen eten die hij niet kent, poepen op onbekende wc’s, je vervelen, zelf je vieze onderbroek wassen, je redden zonder familie en bekenden, je hechten aan onbekenden, niet klagen als je ver moet lopen, niet praten als je in een ander land bent, hoop houden, doorzetten als je eigenlijk niet meer kunt.

Wat Solito je leert is mededogen, je ontfermen over een ander, zelfs als je zelf aan de onderkant van de maatschappij leeft.

Iedereen zou dit boek moeten lezen.