Gabriel García Márquez, In augustus zien we elkaar

Ana Magdalena Bach is 46 jaar oud, ze heeft een man en twee kinderen en is tevreden met haar leven. Elk jaar op 16 augustus reist ze met een veerboot naar een eiland, om daar verse bloemen op haar moeders graf te leggen.

‘Zullen we naar boven gaan?’, zegt ze op een dag tegen een wildvreemde man die ze in de bar van haar hotel heeft ontmoet. Het bezorgt haar het ‘heerlijke gevoel van doodsangst dat ze sinds haar huwelijksnacht niet meer had beleefd.’

Op de boot terug naar huis weet ze dat ze nooit meer dezelfde zal zijn. Voortaan zal ze elk jaar met een onbekende man één nacht doorbrengen.

Over de totstandkoming van dit bijzondere boek uit de nalatenschap van Nobelprijswinnaar Gabriel García Márquez kun je ook een boek schrijven.

De grote ‘Gabo’, dement en aan het eind van zijn leven, probeerde zijn onvoltooide roman te voltooien maar concludeerde uiteindelijk dat het niet ging. ‘Dit boek is niks. Het moet vernietigd worden.’
Zijn zoons lieten het manuscript tien jaar in een la liggen en besloten het toen toch te publiceren, ‘als een weloverwogen daad van verraad’ naar hun vader en in de hoop dat hij het hun zou vergeven.