Barbara van Beukering, Het jaar waarin ik mijn haar verloor

Het is 2020 en Van Beukering heeft net haar boek Je kunt het maar éénmaal doen. Een persoonlijke zoektocht naar sterven, het grootste taboe in ons leven uitgebracht als ze kale plekken op haar hoofd ontdekt. Ze blijkt de ziekte alopecia areata te hebben en durft het aan niemand te vertellen. In hetzelfde tempo waarmee haar haar verdwijnt, ontwikkelt zich de ene ramp na de andere in haar leven. De coronaepidemie breekt uit, haar geliefde schoonzus en een goede vriendin overlijden, haar schoondochter kampt met ernstige depressies en als klap op de vuurpijl wordt haar jongste dochter, net moeder geworden, verlaten door haar vriend. Als de duizendpoot die ze altijd was en is, probeert ze de gebeurtenissen onder controle te krijgen, maar de ziekte en het leven gaan hun eigen weg.

Van Beukering beschrijft haar rampjaar persoonlijk en zonder klagen, ze blijft niet als Job op de puinhopen zitten en leert te accepteren. Het jaar waarin ik mijn haar verloor is een met vaart geschreven verslag van noodlottige gebeurtenissen die ons allemaal kunnen overkomen.