Tips

Nir Baram, De wereld is een gerucht

In zijn nieuwste roman neemt de Israëlische schrijver Nir Baram ons mee in de levens van Joël en Jonatan. Ooit was Joël de geliefde van Tali en ooit heeft Jonatan zijn beste vriend bedrogen door een geheime relatie met Tali te beginnen. Nu heeft Joël suïcide gepleegd en wordt Jonatan geplaagd door herinneringen en schuldgevoelens. Hij verliest zich in fantasieën en neemt daarin zijn zoontje Itamar mee. Het leven in een verzonnen wereld verstevigt hun band maar dreigt Jonatan ook de baas te worden. Hij zoekt hulp bij een man ‘die herinneringen laat vergrijzen en dromen terug kan brengen’.

Dit intrigerende verhaal in de stijl van David Grossman en Amos Oz, waarin de scheidslijnen tussen droom en werkelijkheid ambigu zijn, blijft je bij en laat je verlangen naar een volgende roman van deze jonge, getalenteerde auteur.

Barbara van Beukering, Het jaar waarin ik mijn haar verloor

Het is 2020 en Van Beukering heeft net haar boek Je kunt het maar éénmaal doen. Een persoonlijke zoektocht naar sterven, het grootste taboe in ons leven uitgebracht als ze kale plekken op haar hoofd ontdekt. Ze blijkt de ziekte alopecia areata te hebben en durft het aan niemand te vertellen. In hetzelfde tempo waarmee haar haar verdwijnt, ontwikkelt zich de ene ramp na de andere in haar leven. De coronaepidemie breekt uit, haar geliefde schoonzus en een goede vriendin overlijden, haar schoondochter kampt met ernstige depressies en als klap op de vuurpijl wordt haar jongste dochter, net moeder geworden, verlaten door haar vriend. Als de duizendpoot die ze altijd was en is, probeert ze de gebeurtenissen onder controle te krijgen, maar de ziekte en het leven gaan hun eigen weg.

Van Beukering beschrijft haar rampjaar persoonlijk en zonder klagen, ze blijft niet als Job op de puinhopen zitten en leert te accepteren. Het jaar waarin ik mijn haar verloor is een met vaart geschreven verslag van noodlottige gebeurtenissen die ons allemaal kunnen overkomen.

Natassja Martin, Geloven in het wild

‘De beer is nu al een paar uur weg en ik wacht, ik wacht tot de mist optrekt.’

Zo begint antropologe Natassja Martin haar huiveringwekkende relaas over haar noodlottige ontmoeting met een beer op het schiereiland Kamtsjatka. De Russische politie komt haar in het ziekenhuis, waar ze zwaar gewond naartoe gebracht is, verhoren: wat bezielde deze jonge Française om geheel op eigen houtje de bevroren helling van een vulkaan af te dalen? En hoe is het mogelijk dat deze buitenlandse de aanval van een beer heeft overleefd?

Geloven in het wild is het ontzagwekkende verhaal van haar confrontatie met leven en dood, de talloze operaties die ze moest ondergaan en de aanvaarding van haar nieuwe identiteit als medka, half mens, half beer.

Hoewel de metafysische passages de argeloze lezer soms boven de pet gaan, schreef Martin een fascinerende verkenning van de grens tussen mens en dier. Maar bovenal is haar boek een ode aan de Evenen, de inheemse bevolking van Kamtsjatka die in de bossen woont, van alles en iedereen verlaten, waar het in de winter vijftig graden onder nul is en het leven louter en alleen gericht is op overleven. ‘Hier leven is wachten op de terugkomst. Van de bloemen, van de trekdieren, van de mensen die belangrijk zijn.’

Nog meer leestips

Die vindt u in onze NIEUWSBRIEF. In de nieuwste editie de tip van onze winkel: Levenslessen van een rabbijn van Awraham Soetendorp en Annemiek Leclaire, Heb ik dat gemaakt? – De vormende jaren van H.P. Berlage, bouwmeester van Max van Rooy, De Pool van J.M. Coetzee, Moeder en pen van Mensje van Keulen, Licht in het duister van Stefan Zweig, Tanners erf van Lukas Maisel en Je mag ook niets meer zeggen van Mounir Samuel.

Hilary Mantel, Voorbij het zwart

Afgelopen september overleed plotseling Hilary Mantel. En onlangs verscheen, als een nagelaten geschenk, de Nederlandse vertaling van haar roman uit 2005: Voorbij het zwart (Beyond Black).

Hoofdpersoon Alison Hart reist met haar assistente Colette langs bars en morsige feestzalen om boodschappen door te geven uit het hiernamaals. Ze lijkt precies te weten wat mensen willen horen. Wat aanvankelijk leest als een hilarisch verhaal over paragnosten en hun argeloze klanten verandert al gauw in een aangrijpende geschiedenis. De stemmen die Alison hoort zijn echt, het zijn de stemmen uit haar verleden.

Mantel schrijft met liefde en invoelingsvermogen over de wereld van een zwaar getraumatiseerde vrouw, die wanhopig probeert los te komen van haar verleden. Je wilt Alice naar je toetrekken en haar troosten, na lezing van dit prachtige, diep doorvoelde verhaal.