Tips

Alba de Céspedes, Zoals zij het ziet

In 1962 publiceerde Alba de Céspedes de aangrijpende roman Verboden schrift, over het leven van een Italiaanse huisvrouw. Al eerder, in 1949, schreef ze over hetzelfde thema het boek Zoals zij het ziet. Gelukkig is ook deze roman nu vertaald en in Nederland verschenen.

Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van het fascistische Italië in de vorige eeuw en beschrijft het leven van de jonge, intelligente Alessandra die opgroeit in de schaduw van haar verdronken broertje. Alessandra wordt gekoesterd door haar liefhebbende, esoterische moeder en genegeerd door haar patriarchale vader. Ze verlangt hevig naar een alles omvattende liefde. Als ze Francesco ontmoet lijkt ze gevonden te hebben wat ze gezocht heeft: vrijheid, gelijkwaardigheid en onvoorwaardelijke liefde. Maar als ze getrouwd is en de oorlog Rome bereikt moet ze kiezen: ga ik mee in het ondergeschikte Italiaanse huisvrouwenleven waarin ik altijd ‘de vrouw van’ zal zijn of accepteer ik níet dat liefde een illusie is.

Irene Vallejo, Elyssa, Koningin van Carthago

Er zijn heel wat auteurs die zich hebben gewaagd aan het hertalen van de Griekse en Romeinse mythen. Irene Vallejo (bekend van het fantastische boek Papyrus) voegt daar een zeer geslaagde versie van het relaas van Elyssa, Koningin van Carthago aan toe. In een soepel geschreven verhaal, waarin we de klank en het ritme van het epos van Vergilius herkennen, vertelt Vallejo de geschiedenis van Elyssa (ook wel Dido genoemd) en Aeneas. In het kort: Aeneas vlucht met zijn zoontje Julus uit Troje en landt aan de kust bij Carthago waar koningin Elyssa heerst. Ze worden verliefd op elkaar maar Aeneas trekt verder om in opdracht van de goden naar Italië te varen waar hij het latere Rome zal stichten. Door elk van de protagonisten een eigen stem te geven laat Vallejo zien hoe complex dit schijnbaar eenvoudige verhaal is.

Een prachtig en meeslepend geschreven boek. Tip: zet bij het lezen van de laatste hoofdstukken Dido’s Lament uit de opera Dido en Aeneas van Purcell op en je begrijpt waarom wij in deze tijd nog altijd terugkeren naar de verhalen uit de oudheid.

Mariken Heitman, De mierenkaravaan

‘Ik wil dat je behoedzaam bent.’
Na deze eerste zin in De mierenkaravaan volgt een witregel en wordt ons duidelijk gemaakt: neem deze opdracht van de verteller serieus en lees dit verhaal met zorg.

Wat volgt is een prachtig gecomponeerde roman over Kiek, een ruim veertigjarige vrouw die met veel liefde en kennis van zaken een biologische tuinderij bestiert. Ze doet dat met hulp van een groepje vrijwilligers en niet in de laatste plaats met de vele (bodem)diertjes in en om haar tuin. Dan krijgt ze de diagnose multiple sclerose, wankelt haar wereld en introduceert ze de Haas die ingezet wordt als ware hij een Grieks koor: ‘De tuin is van hem, hij is meer tuinbaas dan zij.’ Kiek heeft geleerd niet te zeuren, ze vindt zichzelf en anderen snel een aansteller.

Samen met deze geschiedenis van de ziekte is dit een verhaal over de schoonheid van de natuur. Op onovertroffen wijze beschrijft Heitmans de biologische processen in haar tuin die daarmee een metafoor voor het leven zijn. Wat ze altijd al wist voor de tuin moet ze nu op zichzelf toepassen: de natuur is geduldig, laat op tijd los wat niet haalbaar is. ‘Zo moet het dus zijn, denkt ze, ik ben van de tuin.’

Nog meer leestips

Die vindt u in onze NIEUWSBRIEF. In de nieuwste editie de tip van onze winkel: Een vrouw in de poolnacht van Christine Ritter, Grondsoorten van Martha Heesen, Moeder, antimoeder van Jolande Withuis, Je bent hier van David Nicholls, Geschiedenis voor morgen van Roman Krznaric, Lolly Willowes van Sylvia Townsend Warner, Heksen van Marion Gibson en Giovanni’s kamer van James Baldwin.

Robbert Welagen, Averij

‘Wat is dat?’ ‘Met je vingertoppen raak je de plek aan. Het doet geen pijn. Het voelt hard.’ Al op de eerste pagina slingert de schrijver je naar een plek waar niemand wil zijn: het moment waarop je kanker ontdekt. In het daarna volgend verhaal wordt de lezer meegenomen op de weg die elke (kanker)patiënt moet gaan: langs ziekenhuizen, diagnoses, confrontatie met familie en vrienden, angst en hoop. Welagen beschrijft de ontwrichting, de eenzaamheid en het verlies van controle over je leven op een prachtige, niet-sentimentele manier.

Dit verhaal grijpt je naar de keel. Ziekte maakt in zekere zin egoïstisch en daar moet je als geliefde mee dealen. Een prachtig boek.