Tess over Je mag ook niets meer zeggen

Het is een gevleugelde uitspraak geworden die de tijdgeest typeert: ‘Je mag ook niets meer zeggen.’ Niet voor niets schreef Mounir Samuel een boek met precies die titel. Zijn doel is ‘dé blauwdruk voor een inclusieve, veilige en toegankelijke taal voor iedereen’ te presenteren.

Samuel behandelt vijf sociale en politieke thema’s die volgens hem toe zijn aan nieuwe terminologie of herziene definities. Hij pleit voor een herindeling van de taal om zo de samenleving toegankelijker, toleranter en inclusiever te maken.

De vijf thema’s zijn: geslacht, genderidentiteit en seksuele oriëntatie, toegankelijkheid en validisme, dekolonisatie en racisme, inclusie en erkenning, democratisering en eigenaarschap.
Voor mij was een eyeopener het verschil tussen een beperking (iets wat je hebt) en een handicap (iets wat je ervaart).

Het boek heeft wat weg van een studieboek, maar Samuels stem klinkt wel door op elke pagina; het is duidelijk een passieproject. Naast dat Samuel de taal in duikt, geeft hij ook sociale en historische context om zo goed mogelijk duidelijk te maken waarom taalverandering noodzakelijk is. Daardoor is dit boek geen streng voorschrift, maar is er ruimte om zelf na te denken en het wel of niet eens te zijn met wat hij voorstelt.

Lees het aandachtig, neem de tijd, blader terug en bovenal: blijf open minded.