Jacinthe over De gouden baard

De gouden baard, het nieuwe prentenboek van auteur en illustrator Klaas Verplancke, bleek met de ontwikkelingen van de afgelopen weken in Rusland en Oekraïne ineens akelig actueel. En dan wil het toeval ook nog eens dat de illustraties van deze fabel over een narcistische koning overwegend geel en blauw zijn.

De koning houdt zó veel van zijn schitterende baard dat hij twee wetten uitvaardigt: de gouden baard mag nooit ofte nimmer geknipt worden en wie een baard (of snor!) laat staan, wordt met een nagelschaartje in duizend stukjes geknipt. Terwijl het volk zich dagelijks scheert – zelfs de sik van de geit, de snorharen van de kat en de stekels van de cactus moeten eraan geloven – groeit de baard van de koning de hele wereld over tot hij door de achterdeur het paleis weer inglijdt. Om de baard op zijn reis te volgen moet het boek een kwartslag gekanteld en uiteindelijk ondersteboven gedraaid worden. Iedere kleuter weet immers dat de aarde rond is, maar de koning weigert dat te geloven en stuurt zijn wachters op de vreemde baard af. Het boek zit vol met dit soort visuele grapjes: het ego van de heerser is zo groot dat hij op geen enkele pagina past. Maar boontje komt om zijn loontje: een schaartje en een grote bezem maken korte metten met de vorst.

Zo weet Verplancke slim en met heerlijk sardonische humor grote thema’s als nepnieuws en het gevaar van ijdele machthebbers voor jonge kinderen (vanaf ongeveer 4 jaar) invoelbaar te maken.