Martijn Couwenhoven over Het verhaal van mijn vader en mijn moeder van Edvard Hoem

‘Sinds de start van Oevers in 2016 was ik op zoek naar de koers van het fonds. Welke boeken ga ik uitgeven, vroeg ik mezelf af, waar ligt mijn smaak en welke romans voegen iets toe aan de enorme hoeveelheid boeken die jaarlijks wordt gepubliceerd. Het begon met Franse literatuur, daar ligt mijn liefde voor de kunst, en voor de impressionisten in het bijzonder. Dus ja, dan komt al gauw Het meesterwerk van Zola op je uitgeeflijstje terecht. Kunst in de literatuur werd aanvankelijk mijn invalshoek. En zo stuitte ik in 2017 op Melancholie van de Noorse schrijver Jon Fosse, een roman over Lars Hertervig (1830-1902), de landschapsschilder die uitgroeide tot een van de meest gerenommeerde schilders van Noorwegen. Het boek verscheen een jaar later bij Oevers, en eenmaal op het spoor van de Noorse literatuur merkte ik dat de melancholie, los van de titel van Fosse, in de Noorse literatuur me aansprak. Ik ontdekte een bepaalde rust in de verteltrant en altijd was er de nabijheid van de natuur.

Dus toen Noorwegen in 2019 hoofdgast was op de Frankfurter Buchmesse kon ik geen verstek laten gaan. Eerlijk gezegd kwam ik vooral voor Jon Fosse. Hij zou in de grote zaal geïnterviewd worden over zijn nieuwe omvangrijke werk Septologie, dat op de Buchmesse internationaal gelanceerd werd en waarvoor Oevers de uitgeefrechten al had bemachtigd. Omdat ik al vroeg in de zaal zat, pikte ik ook het interview voorafgaand aan dat van Jon Fosse mee. De mij onbekende schrijver Edvard Hoem werd geïnterviewd door zijn Duitse vertaalster, Ebba Drolshagen, en al snel bleek dat de zeventigjarige Noorse schrijver met zijn lange grijze haar een goed verteller was en een aimabel persoon bovendien. Ebba bleek niet alleen zijn vertaler, maar ook zijn grootste fan. Vol lof vertelde ze over het oeuvre van Edvard Hoem (1949), een van de belangrijkste literaire schrijvers van Noorwegen, vier keer genomineerd voor de prestigieuze Nordic Council’s Literature Prize, waaronder in 2005 voor Het verhaal van mijn vader en mijn moeder. En deze roman, over de ouders van Edvard Hoem, was het favoriete boek van Ebba. ‘Als er een uitgever in de zaal zit,’ zei ze, ‘dan kan ik aanraden om met de uitgave van dit prachtige boek te beginnen.’
Ebba had niets te veel gezegd: Het verhaal van mijn vader en mijn moeder is een liefdevolle roman, waarin Hoem beschrijft wie zijn ouders waren vóórdat ze zijn ouders werden: een jonge reizende predikant die Gods woord predikt in de valleien van Noorwegen, en een jonge vrouw die in een relatie met een Duitse soldaat zwanger wordt. Hoem vertelt hun verhalen eerst in aparte hoofdstukken en brengt ze langzaam maar zeker samen tot het moment waarop de twee elkaars pad kruisen en het idee opvatten dat een leven samen misschien zo gek nog niet is. Het boek kreeg weinig (maar wel goede) recensies, maar Edvard Hoem verdient wat mij betreft natuurlijk veel meer lezers, omdat hij een uitmuntende verteller is en zijn boeken een verademing zijn in deze snelle tijden.

Ook zijn nieuwste roman De vioolbouwer (verschijnt eind september bij Oevers) gaat over de geschiedenis van zijn familie, dit keer over Lars Olsen Hoem (1782-1852), die ervan droomde kapitein van zijn eigen schip te worden, maar uiteindelijk vioolbouwer werd. Er zullen zeker nog meer romans over zijn familie volgen, zo vertelde Edvard in Frankfurt, en ook die zullen zeker bij Oevers verschijnen. En ook mooi: een maand na mijn bezoek aan de Buchmesse en de aankoop van de uitgeefrechten van Het verhaal van mijn vader en mijn moeder, werd Edvard Hoem voor zijn gehele oeuvre bekroond met de ereprijs van de prestigieuze Noorse Brageprisen. Een betere bevestiging kon ik niet krijgen.’

Edvard Hoem, Het verhaal van mijn vader en mijn moeder en De vioolbouwer, uitgeverij Oevers

Martijn Couwenhoven