Herman over Verslaafd aan ons eigen gelijk

Eindelijk een zelfhulpboek voor iedereen. Iedereen? Ja iedereen, want zonder uitzondering zitten we gevangen in ons eigen gelijk. Lammert Kamphuis laat zien waar dat eigen gelijk vandaan komt en hij geeft voorzichtige oefeningen om eraan te ontsnappen.

Eerst de oorzaken. We hebben behoefte aan zekerheid. ‘Nu de meesten van ons op zichzelf ronddobberen in het water, houden we krampachtig vast aan elk vlot dat voorbijdrijft.’ ‘Online sluiten algoritmes ons op in onze eigen filterbubbels.’ ‘We krijgen een shot dopamine als we iets lezen wat onze opvattingen bevestigt.’ ‘Sociale netwerken worden steeds homogener.’ En misschien wel de belangrijkste reden: mensen zijn luie denkers en als ze iets zien of horen of lezen, dan maken ze er meteen een verhaal van dat past bij wat ze toch al dachten.

Dan de oefeningen om de luiheid te bestrijden en perspectivistisch leniger te worden. Lammert Kamphuis geeft er veel en ik noem er een paar. Niet schrikken, maar als u een abonnement op NRC heeft dan zou u kunnen overwegen om eens vier weken De Telegraaf te lezen, of andersom. En als u een bijna fysieke weerzin heeft tegen politicus A of B dan is het een mooie training om juist van die politicus positieve eigenschappen te bedenken. Of doe uw boodschappen voor de verandering eens in een andere wijk. En mocht u ruzie hebben met iemand probeer u voor te stellen dat de ander voor 1% gelijk heeft.

Bij de titel Verslaafd aan ons eigen gelijk dacht ik in eerste instantie aan fundamentalisten van diverse pluimage. Maar het gaat echt over mezelf en mijn eigen zwart-wit bubbels. Als u denkt dat het boek niet voor u geschreven is, geef het weg aan iemand die het nodig heeft (maar lees het dan eerst zelf).