Herman over Een blijvend bezit

‘Je mist meer dan je meemaakt,’ schreef Martin Bril. ‘Helemaal niet erg,’ voegde hij eraan toe. Dat klopt zonder meer als het om boeken gaat; alleen al aan het lezen van recensies kun je een halve dagtaak hebben, en dan heb je nog geen letter van de besproken teksten gelezen. Bril heeft gelijk, maar toch is het voor de meesten van ons verdrietig dat we van fameuze teksten uit de klassieke oudheid vrijwel niets gelezen hebben. Voor dat verdriet is er nu een zakdoek.

Een blijvend bezit, verzameld door Emilia Menkveld en Vincent Hunink, geeft je de prachtkans om in zestig korte teksten een begin van een overzicht te krijgen van de klassieke literatuur. De eerste tekst is van Homeros (ca. 800 v.C.) en de laatste van Boëthius (ca. 500 n.C.). Bekend of niet, vrijwel iedere gekozen tekst is een plezier om te lezen. Lees het verhaal van Narcissus, denk niet aan bekende politici, maar geniet en mijmer misschien een beetje over uzelf. Lees hoe Sokrates in een komedie van Aristofanes belachelijk wordt gemaakt en lach misschien een beetje om uzelf. Enzoverder.

En dan is iedere tekst ook nog eens voorzien van een korte, heldere inleiding over zowel de auteur als de tekst. Over Medea leest u dat ze al in de oudheid ‘all over the place’ was. Bij Caesar, ‘megalomane maniak en massamoordenaar’, is het volgens de inleiders moeilijk om hem zijn slachtoffers te vergeven, maar ‘gemakkelijk of zelfs verleidelijk om het te vergeten. Want Caesar heeft zich ook in de literatuur onsterfelijk gemaakt’. En na die inleiding volgt Caesars beschrijving van de Gallische en Germaanse cultuur. Lezen, ook als u meent minder barbaars te zijn dan Caesar beschrijft.