De leesclubs van…

Hans Oldenhof

‘Waarom lees je?’ vroeg ik aan Hans Oldenhof, gepensioneerd pastoraal werker en sinds drie jaar woonachtig in Zutphen. Hij is lid van ten minste drie leesclubs. Mijn korte samenvatting van zijn antwoord is: nieuwsgierigheid, verdieping en vriendschap. Het begon bij zijn studie theologie toen tentamenleesvoer wel gelezen, maar niet genoten werd. Wel genoten heeft Hans van de boeken die hij las om de mensen beter te begrijpen met wie hij als pastoraal werker met speciale aandacht voor diaconie (kerk & samenleving) mocht omgaan. Zo verdiepte hij zich in de islam, in de Roma en, recent nog, in Armoede uitgelegd aan mensen met geld.

Het pastorale werk bracht hem ook (1) een leesclub van de Vereniging van Pastoraal Werkenden. In die leesclub worden zo’n zesmaal per jaar theologische boeken besproken. Rode draad is nieuwsgierigheid naar anderen om te voorkomen dat je geloof behang wordt. Een mooi voorbeeld is de bespreking van het boek Geloof, hoop en ravage over het leven en de geloofsontwikkeling van singer-songwriter Nick Cave.

Binnen Nolano (kijk eens op hun site; wat een actieve ouderenvereniging heeft Zutphen!) is Hans lid van (2) de Spirituele Leesgroep. Zes leden komen zo’n acht keer per jaar bij elkaar, nieuwsgierig naar elkaars spirituele ontwikkeling, vandaar ook wel de Leesgroep Zinzoekers genoemd. Evangeliseren is verboden en Marcus Aurelius ook, want die heeft het vooral over ethiek en niet over de ziel. Hans Stolp, Richard Rohr en Eckhart Tolle waren inspirerende schrijvers om te bespreken.

Vriendschap bracht Hans (3) de Doesburgse fiets-leesclub. Tienmaal per jaar fietst voormalig buurman Clemens van Angeren naar Doesburg en fietst Hans van Zutphen naar Doesburg. Daar onderhouden ze boekbesprekend de vriendschap. Door de gelezen boeken – vaak sociale geschiedenis, zoals Het eiland van Anna (over Schokland) van Eva Vriend en Een vrije geest (over Betje Wolf) van Marita Mathijsen – raakte Hans er nog meer van overtuigd dat we allemaal kind van onze tijd zijn.

Als kind van zijn tijd leest Hans ook wel ‘leesclubloos’ en bij Dius van Stefan Hertmans ontdekte hij de waarde van langzaam lezen, niet snel of zelfs diagonaal vanwege de inhoud maar heel voorzichtig kauwend. Het maakte van hem een nog rijkere lezer.

Interview: Herman Krans