Aan tafel wordt meer werk verzet

Ida-Marie, Jan, Josephine,  Mies, Rina en Suzanne vormen al meer dan zeven jaar een filosofische leesclub. Actief luisteren en doorvragen. Het gaat niet om gelijk krijgen. Wederkerigheid. Deze leesclub wil een goed en verdiepend gesprek en dat gaat vaak beter aan tafel dan in een luie stoel.

Een van de lezers stelt een aantal boeken voor en dan wordt gezamenlijk de keus bepaald. Meestal actuele filosofische boeken en af en toe literatuur. Zo’n vijf keer per jaar beginnen ze met een rondje ‘wat vond je van het boek’ en daarna is er vrij gesprek, met de nadruk op gesprek.

De leesclub heeft niet de pretentie wereldproblemen op te lossen, maar wel om de mens en de wereld waarin wij leven een klein beetje beter te leren kennen. En bij voorkeur leest de club daarvoor moderne liefst vrouwelijke filosofen.
Met als vertrekpunt de grote vraag Wat betekent het om mens te zijn? stellen de zes lezers elkaar en zichzelf graag de vraag Wat doet het boek met je?

En die vraag kan een mooie verdieping geven, vooral als iedere spreker actief beluisterd en bevraagd wordt. Hoe beter de luisteraar, hoe beter de spreker. Verdieping lukt natuurlijk niet altijd. Het boek Stop met redelijk zijn van Eleanor Gordon-Smith werd weliswaar door een van de lezers bevrijdend irrationeel gevonden, maar de anderen vonden het toch veel te oppervlakkig.

Een goed voorbeeld van een boek dat voor deze leesclub geschreven lijkt is Trots van Martha Claeys. Daarbij kwam de persoonlijke vraag op tafel: Waar ben jij nou trots op? en ontstond een goed en sprankelend gesprek. Dat kon natuurlijk alleen omdat de lezers zich bij elkaar op hun gemak voelden en ook bij deze leesclub ging daar tijd overheen. En dat brengt mij op de tip die deze leesclub heeft voor alle, en vooral voor beginnende leesclubs: je moet bij een leesclub aan elkaar wennen en, minstens zo belangrijk, willen wennen.

Interview: Herman Krans
Foto: Jacinthe Sykora