Onze favorieten
Beroepslezen
De leesclub van…
Pubers en poëzie
Grepen uit de geschiedenis
Jonge lezers
Braaf in de boekhandel
Inschrijven nieuwsbrief
Het Eligant Lyceum
Het is vast de grootste van de Achterhoek, de nieuwe leesclub van leerkrachten van het Eligant Lyceum. Liefst tweeëntwintig zijn er op de eerste bijeenkomst afgekomen en allemaal (!) hebben ze De beesten van Gijs Wilbrink gelezen. De schrijver, inmiddels wereldberoemd ook buiten de Achterhoek, is er zelf ook en past zich direct aan het gezelschap aan. Er worden stellingen over zijn boek aangekondigd en met graagte zal hij ‘kijken of jullie het goed hebben’.
En ze hebben het allemaal goed: Stoer boek! Fijn, heldinnen! Meer voor mannen dan voor vrouwen! Complexe relaties! Feministisch verhaal verpakt in stoere mannentaal!
Na de stellingen komt de grabbelhelm. Uit een motorhelm pakt Gijs Wilbrink telkens een papiertje met daarop een vraag van een van de leerkrachten.
Is De beesten een typisch Achterhoeks boek? De schrijver geeft een genuanceerd antwoord. Hij blijkt opgegroeid met het Ulfster Volkslied en de Ulfster Nachtegalen en het boek moest zonder meer een Achterhoekse toon, een Achterhoekse zinsbouw kennen. En die heeft het ook. ‘Ik trek me de jas aan’ zeggen ze hier wel, maar niet in Brabant of Groningen. Maar het verhaal, over familie, over worteling en ontworteling had in heel Nederland kunnen spelen, merkte de schrijver. Of hij nu in Zeeuws-Vlaanderen of in Noord-Holland over zijn boek sprak, de herkenning was groot.
Een mooie vraag was ook wie de beste acteurs zouden zijn als er een film van het boek zou komen. Adelheid Roosen als Annie, Hans Teeuwen als Charles, vanmiddag is de film al mooi vóór die geschoten is.
En dan: welke schrijftips heb je? Veel leerkrachten blijken geheime schrijvers want na deze vraag werd er heel aandachtig geluisterd. De gelauwerde schrijver noemt zijn belangrijkste: misbruik de dialoog nooit voor het geven van informatie, maar geef door de dialoog het personage een gezicht.
Een mooiere eerste keer had deze nieuwe leesclub zich niet kunnen wensen. En het Eligant mag heel blij zijn met leerkrachten die ook nog zelf in de klas willen zitten. Ik wens ze nog heel veel mooie leesmiddagen.
Interview en foto: Herman Krans