Reinildis van Ditzhuyzen

Driemaal dol op Frans en altijd dol op lezen

Als 12-, 13- en 14-jarige deed onze leesclubstapelaar van vandaag mee aan een Concours Franstalige gedichten. Het werd georganiseerd door de Alliance Française Arnhem en dankzij haar Franstalige tante Babette (‘Frans moet je zingen Reina!’) won ze driemaal de eerste prijs. Jaren later zat Reinildis van Ditzhuyzen in een Duitstalige bus van Wenen naar een Tsjechisch kasteel. Naast haar zat een keurige heer die met Frans accent heel slecht Engels sprak. Gelukkig had Reinildis het Frans spreken en lezen nooit opgegeven en zo kon er toch nog geconverseerd worden.

Via deze heer kwam ze bij een leesclub Frans van het Institut Français in Wenen. De leesclub werd geleid door mevrouw Isabelle Meyer en Reinildis gaat er al 10 jaar met veel plezier naar toe. Isabelle ontvangt de leesclub thuis, staande naast een groot schoolbord, en geeft dan anderhalf uur Franse les. Inderdaad: taalles. Van de deelnemers wordt verwacht dat ze, bijvoorkeur niet te veel, meepraten en dan wordt hun beheersing van La Douce Langue Française kritisch berebbeld. Het laatste leesclubboek was Mémoire de Fille van Annie Ernaux, een mooi boek, fijn om gelezen te hebben, maar de leesclub gaat toch echt in de eerste plaats over het Frans.

Dat Frans is voor Reinildis zo ontspannend dat ze ook in haar nieuwe woonplaats Zutphen op zoek ging naar een leesclub Frans. En bij de Zutphense Alliance Française vond ze er maar liefst twee. Inmiddels woont ze zowel de Club Lecture als de Club Littérature van de Alliance bij. In beide leeskringen wordt Frans gesproken ‒ in de Club Lecture net iets eenvoudiger. Bij de Club Littérature komt er altijd een gastdocent spreken over thema’s en achtergronden van het boek. De laatste keer werd Changer: méthode van Édouard Louis besproken. Maaike Koffeman, universitair docent aan de Universiteit Nijmegen leerde de Club dat dit nu typisch een boek was uit het genre van de autosociobiographie, een in de Franse literatuur opkomend genre met als belangrijkste vertegenwoordiger Annie Ernaux. Wat je leert is nooit weg.

Op mijn vraag waar toch deze taal- en leesverslaving vandaan komt, haalde Reinildis in een seconde of dertig uit een van haar boekenkasten Miezelientje en Prinses Rosmarijn, een strip-/kinderboek van Phiny Dick uit 1939. Ze las het nog voor ze naar de lagere school ging en weet nog precies hoe blij ze van het lezen werd. En blij van lezen wordt ze nog steeds, onder het dagelijkse motto ‘lezen is ademen’.

PS: Nieuwsgierig naar de Club Lecture of Littérature zie Alliance Française.

Interview en foto: Herman Krans