Leve de leesclub!

Niet alleen theaters, bioscopen en poppodia hebben last van een onaangename Coronaslaap, maar ook leesclubs, kortgeleden nog prachtplekken van sociaal verkeer, houden noodgedwongen pauze. Dat zou deze rubriek eigenlijk ook moeten doen, maar aan die nederlaag is uw leesclubhongerige interviewer nog niet toe. Daarom vandaag een vraag en een stip op de horizon.

vraag
Als uw leesclub toch nog bij elkaar komt (via Teams, Zoom, Skype, of op een weilandje bij de IJssel) en u vindt het leuk bij te dragen aan deze rubriek, laat het weten.

stip op de horizon
Alles gaat voorbij, en na Corona kunnen alle leesclubs – en het zijn er heel veel – weer als vanouds bij elkaar komen. Een weergaloos web van cultureel cement. Ziet u het voor zich?

Om u voor te bereiden op die grote vreugde herlas ik eerdere interviews en daar haalde ik de volgende blijmakers uit.

een leesclubavond
Je gaat er net even anders vandaan dan dat je er kwam.

zichtbaar achter een schutting
We hebben het niet over elkaars leven maar we leren elkaar toch goed kennen.

jezelf zonder jezelf
Je kunt iets wezenlijks van jezelf met anderen delen zonder het over jezelf te hebben.

letters als medicijn
Het zijn in veertig jaar leesclub juist de boeken die ons uit de sleur houden.

een persoonlijk haakje
Of een boek nu goed of slecht bevonden wordt, een haakje met je eigen leven is altijd wel aanwezig en uiteindelijk gaat het om dat haakje.

leesclubvrienden
Maar bovenal is deze leesclub me ontzettend dierbaar.

Kortom: leve het boek en leve de leesclub!

Herman Krans