Nieuwsbrief

Foto © Jacinthe Sykora

Bram over W. van Tiemen Hiemstra

W., de debuutroman van Tiemen Hiemstra (1991), getuigt van hoge ambities. Het wil een coming of age-verhaal zijn, een ode aan de vriendschap, een mysterieuze puzzel én een filosofische baardkrabber. En dat allemaal tegelijk in ongeveer 200 pagina’s. Als je zoveel wilt dan gaat het meestal mis, maar Tiemen Hiemstra lukt het.

Het mysterie begint al bij de titel, W. Wie is die W.? De achterplattekst van het boek maakt het niet duidelijker:
‘W. is drie jaar geleden verdwenen … W. zuigt wandelende takken op met een kruimeldief … W. is terug.’

In het boek lezen we in fragmenten over de vriendschap tussen hoofdpersonage Olaf en W. We volgen hun ontmoeting op de middelbare school, hun studies in Antwerpen, hun reizen en alles wat ze in de tussentijd beleven.

Als lezer beland je in een sfeer van inside jokes, verhalen en filosofische discussies die je wel eens bij het kampvuur hebt. Het gevoel dat je daarbij krijgt is misschien het best te vergelijken met wat je overkomt als je ‘s morgens wakker wordt, de groepsapp met je vrienden opent en alle berichten terugleest die de avond ervoor zijn verstuurd toen jij lag te slapen.

De manier waarop Hiemstra je in dit verhaal meeneemt voelt heel authentiek, alsof jij er ook deel van bent. Des te harder en pijnlijker is W.’s  verdwijning en des te groter de schok dat W. terug is.

W. is niet voor niets genomineerd voor de Boekenbon Literatuurprijs.

Bram van den Berg studeert natuur- en sterrenkunde. Daarnaast verdiept hij zich in taal en literatuur. Hij werkt op zaterdag in onze boekhandel.

Herman over Verslaafd aan ons eigen gelijk van Lammert Kamphuis

Eindelijk een zelfhulpboek voor iedereen. Iedereen? Ja iedereen, want zonder uitzondering zitten we gevangen in ons eigen gelijk. Lammert Kamphuis laat zien waar dat eigen gelijk vandaan komt en hij geeft voorzichtige oefeningen om eraan te ontsnappen.

Eerst de oorzaken. We hebben behoefte aan zekerheid. ‘Nu de meesten van ons op zichzelf ronddobberen in het water, houden we krampachtig vast aan elk vlot dat voorbijdrijft.’ ‘Online sluiten algoritmes ons op in onze eigen filterbubbels.’ ‘We krijgen een shot dopamine als we iets lezen wat onze opvattingen bevestigt.’ ‘Sociale netwerken worden steeds homogener.’ En misschien wel de belangrijkste reden: mensen zijn luie denkers en als ze iets zien of horen of lezen, dan maken ze er meteen een verhaal van dat past bij wat ze toch al dachten.

Dan de oefeningen om de luiheid te bestrijden en perspectivistisch leniger te worden. Lammert Kamphuis geeft er veel en ik noem er een paar. Niet schrikken, maar als u een abonnement op NRC heeft dan zou u kunnen overwegen om eens vier weken De Telegraaf te lezen, of andersom. En als u een bijna fysieke weerzin heeft tegen politicus A of B dan is het een mooie training om juist van die politicus positieve eigenschappen te bedenken. Of doe uw boodschappen voor de verandering eens in een andere wijk. En mocht u ruzie hebben met iemand probeer u voor te stellen dat de ander voor 1% gelijk heeft.

Bij de titel Verslaafd aan ons eigen gelijk dacht ik in eerste instantie aan fundamentalisten van diverse pluimage. Maar het gaat echt over mezelf en mijn eigen zwart-wit bubbels. Als u denkt dat het boek niet voor u geschreven is, geef het weg aan iemand die het nodig heeft (maar lees het dan eerst zelf).

Sinds 1987 is Herman Krans advocaat in Zutphen. Hij houdt zijn hele leven al van boeken (‘Wat is er leuker dan boeken?’) en werkt met groot genoegen op vrijdagavond en zaterdag in de winkel van zijn vrouw Ine.

Foto: Annabel Oosteweeghel

Ine over Alles raak van Mensje van Keulen

Als íemand de schijnwerpers verdient dan is het Mensje van Keulen. Al 51 jaar werkt ze onverschrokken door aan haar nog altijd groeiende oeuvre, dat bestaat uit verhalen, romans, dagboeken en gedichten. Hoewel, onverschrokken? Nog altijd slaat de twijfel toe. Maar niet-schrijven is geen optie. Gelukkig maar.

Het begon in 1972 met Bleekers zomer en het eindigde vooralsnog met de zojuist verschenen dundruk in de prestigieuze reeks van uitgeverij Van Oorschot waarin het beste uit haar oeuvre is verzameld. De titel is Alles raak en dat is ook de kern van haar schrijverschap: elke zin is een schot in de roos. Haar verhalen getuigen van een groot psychologisch inzicht, graag diept ze de duistere drijfveren van haar personages op. Als lezer word je op een cruciaal moment even een blik in hun levens gegund.

Mijn favoriet is het verhaal ‘Meneer Harry’, over een flierefluiter die vanuit het verzorgingstehuis terugblikt op zijn leven. Of toch ‘Ik moet u echt iets zeggen’, over een moeder die het onmogelijke doet. Of ‘De ring’, over een man die zijn vrouw op een akelige manier voor de gek houdt en meedogenloos wordt gestraft. Nou ja, kiest u zelf maar en trakteer uzelf op deze prachtuitgave, waar geen ebook tegenop kan.

Ine Soepnel studeerde Nederlandse taal- en letterkunde, werkte jarenlang in de uitgeverij en is sinds 1 februari 2015 boekhandelaar in de stad waarin ze al sinds 1985 woont.

Jacinthe over Ze hadden hun schaapjes geteld van Benny Lindelauf

Met het prentenboek Ze hadden hun schaapjes geteld geeft Woutertje Pieterse Prijs-winnaar Benny Lindelauf een vernuftige invulling aan het aloude kerstverhaal. Gili wil schaapsherder worden, net als haar broers, maar haar vader heeft zo zijn twijfels. ‘Wat als ze verdwaalt of in een ravijn valt? Of wat als ze een wolf tegenkomt?’

Op zoek naar een medaillon met daarin het portret van haar overleden moeder – door haar vader geborduurd met een lange haar die hij ooit van Gili’s moeder kreeg – laat Gili op een pikdonkere decembernacht haar lievelingsschaap ontsnappen. Ze moet Brekebeen zien terug te vinden, maar ‘het probleem met verdwalen is dat je het pas doorhebt als het al is gebeurd.’ De enige andere reizigers in de uitgestrekte heuvels van Bethlehem zijn een man en een vrouw op een ezeltje en die lijken zelf verdwaald te zijn. Natuurlijk valt Gili in een ravijn en loopt ze ook nog eens de wolf tegen het lijf. Zal het haar lukken om weer veilig thuis te komen?

Al net zo sprookjesachtig en vindingrijk als het verhaal zijn de illustraties (fonkelende woestijnnachten, rozerode landschappen, bergen in de vorm van een wolvenkop) van Marieke Nelissen. Een prachtige vondst is de haar van Gili’s moeder die over alle pagina’s doorloopt en de tekeningen met elkaar verbindt. Niet voor niets werd het boek dit jaar bekroond met een Zilveren Penseel. Vanaf 6 jaar.

Jacinthe Sykora studeerde Franse taal- en letterkunde en werkte als vertaalster, onder meer bij het ministerie van Defensie. Na een verblijf van twee jaar in Italië kwam ze te werken in een boekhandel in Drenthe en vervolgens in Zutphen. Met twee jonge dochters zit ze thuis volop in de kinderboeken.

Lena over De onzichtbaren van Frank Nellen

Bij ieder nieuw boek hoop ik onbekende levens en verhalen tegen te komen, nieuwe inzichten en ervaringen op te doen. De onzichtbaren van Frank Nellen, een soort raamvertelling die zich afspeelt in het Oekraïne van de jaren zeventig en negentig, is zo’n boek. Hoe verder ik kwam, hoe moeilijker ik het nog kon wegleggen.

Dani, de verteller van het verhaal, raakt in zijn jeugd bevriend met de opmerkelijke Pavel, een slimme en welbespraakte jongen die ook nog eens boeken leest op het schoolplein. De hele klas is in de ban van zijn verhalen. Als Dani jaren later – de Sovjet Unie begint uiteen te vallen – per toeval Pavel een opzwepende toespraak in de universiteitsbibliotheek hoort houden, wil hij zijn jeugdvriend weer opzoeken. Pavel blijkt na de toespraak verdwenen te zijn, maar plots hoort Dani zijn stem op de radio. Hij begint aan een zoektocht om Pavel weer terug te vinden.

Het boek gaat over het alledaagse leven van arbeiders in de Sovjet Unie, over de kracht van verhalen en over wie gezien wil worden, gezien wordt en wie er onzichtbaar blijven.

Lena van Halen studeert biologie en danst en leest graag. Ze werkt op zaterdag in onze boekhandel.

Foto © Jacinthe Sykora

Tatjana over De onbedoelden van Cobi van Baars

Aaf en Annemarieke horen rond hun 21ste verjaardag dat ze een tweelingzus hebben. Hun hele leven weten ze dat ze geadopteerd zijn, maar dit bericht komt als een mokerslag. De meisjes groeiden op in twee verschillende werelden: Aaf werd opgenomen in een warm pleeggezin, Annemarieke kwam bij afstandelijke ouders in huis. Na hun hereniging gaan ze samen op zoek naar hun verleden. Wie was hun moeder? Waarom heeft zij hen afgestaan? Waarom zijn de zusjes gescheiden? En waar is hun vader?

Het verhaal is op zich al indrukwekkend, maar dat wordt nog versterkt doordat Van Baars haar lezer ingenieus bij het verhaal betrekt. Met haar compacte stijl zet ze je aan het denken (kijk alleen maar naar de titel).

De onbedoelden is een meeslepende roman, gebaseerd op ware gebeurtenissen, die zich afspeelt in het katholieke Limburg van de jaren ’60. Van Baars laat indringend zien hoe verschillend grote gebeurtenissen kunnen uitwerken en hoe bepalend het is waar je wieg staat of in dit geval wordt neergezet.

Tatjana Stuckelschwaiger studeerde Russische taal- en letterkunde in Leiden en werkte jarenlang bij het ministerie van Defensie. Ze woont met haar gezin in Zutphen. Naast de klassieke ‘Russen’ leest ze graag historische romans.

Tess over The Rook and Rose Trilogy van M.A. Carrick

The Rook and Rose-trilogie van M.A. Carrick, is een geweldige fantasy-avonturenserie, waarvan het laatste deel Labyrinth’s Heart afgelopen zomer uitkwam. Ik had de eerste twee delen, The Mask of Mirrors en The Liar’s Knot, vorig jaar al gelezen, maar dit jaar ben ik gewoon weer van vooraf aan begonnen. Niet omdat ik me er niks meer van kon herinneren, maar omdat ik de boeken zo goed vind dat ik ze maar wat graag nog eens las.

Het verhaal begint met Ren en Tess, die terugkeren naar de stad waar ze opgroeiden, Nadežra. Daar proberen ze met list en bedrog in de adellijke kringen van de stad te infiltreren om veiligheid en inkomsten voor zichzelf te bewerkstelligen. Aanvankelijk gaat dat van een leien dakje, maar al snel raakt Ren verstrikt in de corrupte politiek van de stad. Ze ontmoet ‘The Rook’, een Robin Hood-achtige figuur, die het op de adel gemunt heeft. Samen met hem ontdekt ze politieke onderstromingen die een gevaar voor de inwoners van Nadežra vormen.

De plot van deze trilogie is ontzettend goed opgezet en de wereld waarin het verhaal zich afspeelt heeft wat weg van een magisch Venetië (denk aan maffiabazen en gemaskerde kostuums). Bovendien heb ik al lang geen serie meer gelezen waarin de ‘found family’ trope zo fantastisch is uitgewerkt. In het laatste deel komen alle intriges en plots tot een hoogtepunt en volgt een geweldige ontknoping. Lezen dus!

Tess Masselink studeerde Engelse taal en cultuur en literair vertalen. Ze leest het liefst fantasy en sciencefiction en wandelt, fietst en doet aan yoga. Sinds juni 2021 werkt ze in onze boekhandel.