Bram over W.

W., de debuutroman van Tiemen Hiemstra (1991), getuigt van hoge ambities. Het wil een coming of age-verhaal zijn, een ode aan de vriendschap, een mysterieuze puzzel én een filosofische baardkrabber. En dat allemaal tegelijk in ongeveer 200 pagina’s. Als je zoveel wilt dan gaat het meestal mis, maar Tiemen Hiemstra lukt het.

Het mysterie begint al bij de titel, W. Wie is die W.? De achterplattekst van het boek maakt het niet duidelijker:
‘W. is drie jaar geleden verdwenen … W. zuigt wandelende takken op met een kruimeldief … W. is terug.’

In het boek lezen we in fragmenten over de vriendschap tussen hoofdpersonage Olaf en W. We volgen hun ontmoeting op de middelbare school, hun studies in Antwerpen, hun reizen en alles wat ze in de tussentijd beleven.

Als lezer beland je in een sfeer van inside jokes, verhalen en filosofische discussies die je wel eens bij het kampvuur hebt. Het gevoel dat je daarbij krijgt is misschien het best te vergelijken met wat je overkomt als je ‘s morgens wakker wordt, de groepsapp met je vrienden opent en alle berichten terugleest die de avond ervoor zijn verstuurd toen jij lag te slapen.

De manier waarop Hiemstra je in dit verhaal meeneemt voelt heel authentiek, alsof jij er ook deel van bent. Des te harder en pijnlijker is W.’s  verdwijning en des te groter de schok dat W. terug is.

W. is niet voor niets genomineerd voor de Boekenbon Literatuurprijs.