Banner trap
< terug naar eerdere beroepslezers

Rechter Ludo Goossens


Mijn grote geluk is dat ik uit een gezin kom waar graag en veel werd gelezen. Bovendien was mijn leraar Nederlands de vermaarde Fernand Lodewick, die met zijn leerboeken generaties middelbare scholieren kennis liet maken met de Nederlandse letterkunde. Hij bracht zijn liefde voor poëzie op mij over; op de geboortekaartjes van mijn beide kinderen staat een gedichtje van de Maastrichtse Pierre Kemp, een van Lodewicks favoriete dichters.

Als puber verslond ik al De stille don van Sjolochov uit de collectie Russische literatuur van mijn vader en ergens ben ik nog altijd dezelfde romantische ziel. Tegelijkertijd zit ik in een hard vak. Vanaf mijn allereerste baan bij het Pieter Baan Centrum is mijn hart altijd het meest uitgegaan naar het strafrecht; dat gaat – net als een groot deel van de literatuur – over menselijke verhoudingen en hoe die soms vreselijk kunnen ontsporen. Of je aan de goede kant van het lijntje blijft berust vaak op toeval. Een goede rechter durft zich open te stellen, op intellectueel maar juist ook op emotioneel vlak, en het lezen van literatuur heeft mij daarbij enorm geholpen. Ik ben een groot bewonderaar van de psychologische romans van Julian Barnes en Bernhard Schlink, net als ik jurist – zijn nieuwste roman De kleindochter is een aanrader. Maar de allermooiste roman van de afgelopen tien jaar is De herinnerde soldaat van Anjet Daanje. Daar zit alles in: de diepe sporen die de Eerste Wereldoorlog heeft achtergelaten in de geschiedenis van België, de vraag wat identiteit is en onze voortdurende diepe angst om die te verliezen.

De afgelopen twaalf jaar heb ik als voorzitter van het Schadefonds Geweldsmisdrijven stapels vakliteratuur gelezen over de vraag hoe je recht kunt doen aan slachtoffers van (seksueel) geweld. Ook hier heb ik ervaren dat het helpt als je tijdens de vaak verpletterende gesprekken met deze mensen je eigen gevoel kunt laten zien. Het mooie van poëzie is dat het appelleert aan je zachtere kanten en je op een andere manier naar de werkelijkheid laat kijken. Een enorm talent van de laatste jaren vind ik Marieke Lucas Rijneveld; buitengewoon indrukwekkend hoe hij dwars door de beschadiging heen een traumatische jeugd in zulke prachtige literatuur weet om te zetten.

Interview en foto: Jacinthe Sykora

Inschrijven nieuwsbrief