Boeddhistische non Tenzin Chödron

Mensen denken soms dat je maar wat op een kussentje zit te mediteren, maar als boeddhist sta je juist met je poten in de modder. Chödron betekent ‘Licht van Dharma’; ik wil graag als een klein lampje voor anderen zijn. Voordat ik op mijn 45e non werd, heb ik jarenlang vrijwilligerswerk gedaan voor twee vrouwenkloosters bij Dharamsala, maar inmiddels woon ik alweer een hele tijd in Nederland. Als non heb je vaak een soort praatpaalfunctie en dat kan overal, ook in de supermarkt.

Literatuur is voor mij een proeftuin van het leven; angst, verdriet, pijn, liefde, alles komt aan bod. In wezen gaat het over dezelfde vragen als in de boeddhistische geschriften die ik bestudeer, zoals Brief aan een vriend. In deze tekst uit het begin van onze jaartelling legt de Indiase filosoof Acharya Nagarjuna de leer van Boeddha uit aan een drukbezette koning, die zich afvraagt wat hij voor zijn onderdanen kan betekenen. Ontroerend en uiterst toepasbaar op ons eigen leven. Ook een aanrader is het in maart verschenen Wie heeft die strontkar besteld? En andere boeddhistische verhalen over geluk, waarin de monnik Ajahn Brahm humoristisch over zijn dagelijkse belevenissen vertelt.

Ik geef niet veel om materiële zaken, maar heb wel altijd stapels boeken. Het liefst lees ik romans over andere culturen waarin persoonlijke verhalen versmolten raken met de grotere geschiedenis, zoals het indrukwekkende Bloemen van steen van Ilaria Tuti. In dit waargebeurde verhaal ontdekken de Draagsters, de vrouwen die tijdens de Eerste Wereldoorlog in de Alpen soldaten van voedsel en munitie voorzagen, gaandeweg dat de vijand in wezen niet veel van hen verschilt. Diepe bewondering heb ik voor Kader Abdolah. Toen ik Farao van de Vliet uit had, een schitterend boek over ware vriendschap en mededogen, heb ik hem een bedankje geschreven. ‘Ik zal uw naam onthouden’, schreef hij terug. Een enkele keer laat ik me zo meeslepen door een boek dat ik tot in de vroege uurtjes lig te lezen. Maar ja, zonder die nieuwsgierigheid was ik ook nooit non geworden.

Interview en foto: Jacinthe Sykora