Marjoleine de Vos over En steeds is alles er

Interview: Gerdien Verschoor

De wonderlijke stilte van de dode. Dat is het eerste waarover Marjoleine de Vos zich verwondert als ze het levenloze lichaam ziet van een man van wie ze zielsveel heeft gehouden. Er is geen warmte meer in dat lichaam, geen beweging, geen geruis van ademhaling, geen hart dat nog klopt. Er is alleen nog een omhulsel, een voor eeuwig zwijgend ding, waar je, als je je gêne overwint, tegenaan kunt praten. Hoe laat een onpeilbaar verlies zich vertalen? Laverend tussen verzet en berusting, ongeloof en relativering leidt De Vos de lezer langs de woorden en beelden die denkers en dichters over de dood hebben opgetekend. En steeds is alles er (verschijnt 9 november) is een verstild en intiem essay over het zoeken naar woorden voor het onzegbare.

Marjoleine de Vos is redacteur en columnist bij NRC, dichter en essayist. Ze schrijft over kunst, filosofie, literatuur en koken. Sinds haar eerste poëziebundel, Zeehond graag, verscheen in 2000 publiceerde ze verschillende bundels. In het voorjaar van 2018 verscheen de essaybundel Doe je best, die vele malen herdrukt werd. Het wandelessay Je keek te ver, dat verscheen in de reeks Terloops, werd eveneens een succes. Haar laatste dichtbundel is Hoe verschillig (2021). Vorig jaar verscheen Een dolgelukkig Montessorivarken, een bundeling van haar smakelijke stukken over eten.

Gerdien Verschoor is kunsthistoricus en auteur. Ze was werkzaam als cultureel attaché aan de Nederlandse Ambassade in Warschau, directeur van het internationale conservatorennetwerk CODART, en directeur-bestuurder van Herinneringscentrum Kamp Westerbork.