‘Wat kun je doen als je dertig bent en op het moment dat je de hoek
van je eigen straat om gaat opeens wordt overvallen door een gevoel
van geluk – puur geluk! – alsof je ineens een stralend stukje van de
namiddagzon hebt ingeslikt en het in je borst brandt en een regen van
vonken uitsproeit naar alle cellen, naar elke vinger en elke teen…?’
- Katherine Mansfield – Puur geluk

‘Gelooft u mij, ik heb vele vergezichten op alle breedtegraden
mogen aanschouwen maar zulke rijke verten als aan de Iljinskikolk
heb ik nergens gezien en waarschijnlijk zal mij dat ook niet meer
gegund zijn. (...) Als je toch een keer moet sterven, dan maar hier,
in deze zachte zonnekoestering te midden van dit hoge gras.’
- Konstantin Paustovski – Wilde rozen

‘Het was bijna onmogelijk om in de zoemende stilte van de wei
onder de grote hemel een apart op zichzelf staand ik te blijven,
een klein, blind, eigenzinnig leven dat zich niet in de gemeenschap
wilde voegen. Eens was het mijn trots geweest dat ik zo’n leven was,
maar op de alm kwam het me opeens heel armzalig en belachelijk
voor, een opgeblazen niets.’
- Marlen Haushofer – De wand

‘Zo is het leven: al die dingen die we pas beseffen als het te laat is.’
- Elizabeth Strout – Het verhaal van William

‘Eerlijk gezegd is elk leven een herhaling van iemand anders zijn leven.
Het verleden loopt op ons vooruit, moet u weten, wij sloffen er maar
wat achteraan.’
- Wiesław Myśliwski – Het oog van de naald

‘Toen ik ouder werd, en minder arrogant, begon ik de berg zelf te ontdekken.
Alles beviel me evenzeer, zijn contouren, zijn kleuren, zijn water en steen,
bloemen en vogels. Dit proces heeft vele jaren in beslag genomen, en het is
nog niet voltooid. Een ander leren kennen is zonder einde.’
- Nan Shepherd – De levende berg